Zróbcie mu miejsce, Pan idzie z nieba, Pod przymiotami ukryty chleba! Zagrody nasze widzieć wychodzi I, jak się dzieciom Jego powodzi. Otocz Go wkoło, rzeszo wybrana, Przed Twoim Bogiem zginaj kolana! Pieśń chwały Jego śpiewaj z weselem, On Twoim Ojcem, On przyjacielem. Nic dosyć było to dla człowieka, Że na ołtarzu codzień go czeka: Sam ludu Swego odwiedza ściany, Bo nawyki bawić między ziemiany. Uścielajcie Mu kwiatami drogi, Którędy Pańskie iść będą nogi! Okrzyknijcie to na wszystkie strony: "W środku nas idzie Błogosławiony!"

Straż przy nim czynią Anieli możni, Nie przystępujcie blisko, bezbożni! Obyście kiedyś i wy poznali, Jakiegośmy tu Pana dostali! On winy nasze darować lubi, Jego się wsparciem ten naród chlubi. W domu i w polu daje nam dary, Serc tylko naszych żąda ofiary. Niesiemy ci je, Boże, niesiemy! Dawaj nam łaski, sercać dajemy. I tej zamiany między stronami Niebo i ziemia będą świadkami. My nie słyszymy, jak nam niebiosy Odpowiadają swemi odgłosy.

Barbara Dembek-Bochniak
Zdjęcie: Rafał Alfuth