Modlitwa przy Wigilijnym Stole

MODLITWA PRZY WIGILIJNYM STOLE

Rozpoczynamy śpiewem kolędy "Wśród nocnej ciszy".

Prowadzący: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Wszyscy: Amen

Prowadzący:

Gromadzimy się przy wigilijnym stole, by rozpocząć świętowanie Narodzenia naszego Pana Jezusa Chrystusa, święta Bożego Narodzenia. Wsłuchajmy się we fragment Ewangelii, który opowiada tę naprawdę Dobrą Nowinę.

W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym świecie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.

W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich:
"Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie".
I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami:
"Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania".

Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do siebie:
"Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił".
Udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane.

(Łk 2,1-20)

Prowadący: W ciszy rozważamy Tajemnicę miłości Boga do człowieka.

Przez krótką chwilę wszyscy modlą się w milczeniu.

Prowadzący:

Pierwsza gwiazda na niebie ma nam przypominać gwiazdę, która doprowadziła mędrców na spotkanie ze Zbawicielem. Chcemy Go spotkać, zaprosić do naszego życia i dzielić się radością ze wszystkimi. Wspominając tych, których kochamy, i tych, których kochamy jeszcze za mało, módlmy się teraz wspólnie:
Ref: Przyjdź do nas, Panie, i pozostań z nami!

prośmy za tych, których z nami dziś nie ma, aby Pan Bóg czuwał nad ich drogami;

prośmy za wszystkich samotnych i cierpiących, aby ich towarzyszem i pocieszycielem był sam Bóg;

prośmy za tych, których nie potrafimy kochać, aby to Jezus dawał im to, czego od nas nie dostają, a nasze serca przemieniał;

w myślach wypowiedzmy teraz prośby, które nosimy w sercach... (chwila ciszy);

prośmy za naszych bliskich zmarłych, abyśmy wszyscy mogli się spotkać w Królestwie Niebieskim;

prośmy za naszą rodzinę, abyśmy codziennie żyli miłością i umieli sobie przebaczać.

Prowadzący:

Z ufnością pomódlmy się słowami Pana Jezusa:
Ojcze nasz...
Teraz podzielimy się opłatkiem na znak pokoju, jedności i wzajemnej życzliwości. Niech ten biały chleb będzie znakiem przebaczenia i pojednania, a życzenia wypowiadane przy dzieleniu się nim niech płyną z głębi serca.

Teraz wszyscy składają sobie życzenia. Później, przed zajęciem miejsc przy stole, można zaśpiewać "Bóg się rodzi".

WŚRÓD NOCNEJ CISZY

1. Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi:
wstańcie, pasterze, Bóg się wam rodzi.

Czym prędzej się wybierajcie,
do Betlejem pośpieszajcie
przywitać Pana.

2. Poszli, znaleźli Dzieciątko w żłobie
z wszystkimi znaki, danymi sobie.

Jako Bogu cześć Mu dali,
a witając zawołali
z wielkiej radości:

3. Ach witaj, Zbawco, z dawna żądany,
tyle tysięcy lat wyglądany.

Na Ciebie króle, prorocy
czekali, a Tyś tej nocy
nam się objawił.

4. I my czekamy na Ciebie Pana,
a skoro przyjdziesz na głos kapłana,

Padniemy na twarz przed Tobą,
I wierząc, żeś jest pod osłoną
chleba i wina.

BÓG SIĘ RODZI

1. Bóg się rodzi, moc truchleje,
Pan niebiosów obnażony!
Ogień krzepnie, blask ciemnieje,
ma granice Nieskończony!

Wzgardzony, okryty chwałą,
śmiertelny, Król nad wiekami!
A Słowo Ciałem się stało
i mieszkało między nami.

2. W nędznej szopie urodzony,
żłób Mu za kolebkę dano;
cóż jest, czym był otoczony?
Bydło, pasterze i siano.

Ubodzy, was to spotkało
witać Go przed bogaczami
A Słowo...

3. Potem i króle widziani
cisną się między prostotą,
niosąc dary Panu w dani:
mirę, kadzidło i złoto.

Bóstwo to razem zmieszało
z wieśniaczymi ofiarami.
A Słowo...

4. Podnieś rękę, Boże Dziecię,
błogosław ojczyznę miłą,
w dobrych radach, w dobrym bycie
wspieraj jej siłę swą siłą,

dom nasz i majętność całą
i wszystkie wioski z miastami!
A Słowo...

Prowadzący:	W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Wszyscy:	Amen
Prowadzący:
	Gromadzimy się przy wigilijnym stole, by rozpocząć świętowanie Narodzenia naszego Pana Jezusa Chrystusa, święta Bożego Narodzenia. Wsłuchajmy się we fragment Ewangelii, który opowiada tę naprawdę Dobrą Nowinę. W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym świecie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: "Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie". I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: "Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania". Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do siebie: "Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił". Udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane. (Łk 2,1-20)
Prowadący:	W ciszy rozważamy Tajemnicę miłości Boga do człowieka.

Prowadzący:
	Pierwsza gwiazda na niebie ma nam przypominać gwiazdę, która doprowadziła mędrców na spotkanie ze Zbawicielem. Chcemy Go spotkać, zaprosić do naszego życia i dzielić się radością ze wszystkimi. Wspominając tych, których kochamy, i tych, których kochamy jeszcze za mało, módlmy się teraz wspólnie: Ref: Przyjdź do nas, Panie, i pozostań z nami! prośmy za tych, których z nami dziś nie ma, aby Pan Bóg czuwał nad ich drogami; prośmy za wszystkich samotnych i cierpiących, aby ich towarzyszem i pocieszycielem był sam Bóg; prośmy za tych, których nie potrafimy kochać, aby to Jezus dawał im to, czego od nas nie dostają, a nasze serca przemieniał; w myślach wypowiedzmy teraz prośby, które nosimy w sercach... (chwila ciszy); prośmy za naszych bliskich zmarłych, abyśmy wszyscy mogli się spotkać w Królestwie Niebieskim; prośmy za naszą rodzinę, abyśmy codziennie żyli miłością i umieli sobie przebaczać.
Prowadzący:
	Z ufnością pomódlmy się słowami Pana Jezusa: Ojcze nasz... Teraz podzielimy się opłatkiem na znak pokoju, jedności i wzajemnej życzliwości. Niech ten biały chleb będzie znakiem przebaczenia i pojednania, a życzenia wypowiadane przy dzieleniu się nim niech płyną z głębi serca.